Πέρασε αρκετός καιρός από το τελευταίο μας άρθρο, ωστόσο δεν σας ξεχάσαμε. Πλέον θα προσπαθούμε κάθε δεύτερη Τετάρτη να σας κρατάμε συντροφιά, ενημερώνοντάς μας για τους μικρούς μας φίλους. Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα μεγάλο θέμα στα κουνέλια, εκείνο της ποδοδερματίτιδας.

Τι είναι η ποδοδερματίτιδα;

Είναι μια πάθηση στην οποία τα κουνέλια χάνουν τρίχωμα από το πέλμα τους και λόγω της άμεσης επαφής με το έδαφος δημιουργούνται ερεθισμοί στο δέρμα και κατά συνέπεια φλεγμονές. Αυτές οι φλεγμονές μπορούν να μετατραπούν σε πληγές με παρουσία αίματος και συνεπώς σε μόλυνση της πληγείσας περιοχής. Όταν το δέρμα καταστραφεί σε αυτή την περιοχή μπορεί εύκολα να οδηγηθεί σε βακτηριακή λοίμωξη, μιας και το πέλμα που έρχεται σε άμεση επαφή με το έδαφος στο οποίο υπάρχουν μικροοργανισμοί, είναι ανοιχτό οπότε η εμφάνιση μιας βακτηριακής λοίμωξης είναι εύκολη να συμβεί. Αν δεν υπάρξει άμεσα θεραπεία τότε το πρόβλημα αυτό επεκτείνεται σε άλλους ιστούς, τένοντες και στα οστά του ποδιού.

Συνήθως η ποδοδερματίτιδα εμφανίζονται στα πέλματα των πίσω άκρων μιας και το μεγαλύτερο βάρος του κουνελιού μετατοπίζεται εκεί. Ωστόσο, μπορεί να δούμε ποδοδερματίτιδα και στα μπροστινά πόδια, σπάνιες περιπτώσεις μεν, αλλά όχι απίθανες.

Μαζί με τις πληγές στα πόδια, θα αντιμετωπίσουμε ένα κουνέλι που:

  • δεν θα έχει όρεξη να κινηθεί εύκολα, καθώς πονάει,
  • θα έχει μειωμένη όρεξη εξαιτίας αυτού του πόνου,
  • θα είναι καταθλιπτικό, εξαιτίας αυτής της κατάστασεις
  • και σε μερικές περιπτώσεις θα είναι επιθετικό, εξαιτίας του πόνου.

Οπότε μιλάμε για μια επείγουσα κατάσταση, καθώς αν το κουνελάκι χάσει την όρεξή του ή η μόλυνση επεκταθεί στο υπόλοιπο σώμα, τότε το κουνελάκι κινδυνεύει να πεθάνει.

Πέλμα κουνελιού

Για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτήν την πάθηση θα πρέπει να κατανοήσουμε ανατομικά το πέλμα του αγαπημένου μας φίλου. Θα δούμε, λοιπόν, πως σε αντίθεση με τους σκύλους και τις γάτες δεν έχουν “μαξιλαράκια” στα πέλματα, δηλαδή εκείνη τη λιπώδη περιοχή που δίνει έξτρα προστασία. Ο λόγος είναι πως τα κουνέλια χρειάζονται τα πέλματά τους  έτσι όπως έχουν “σχεδιαστεί, για δύναμη και ανθεκτικότητα σε αντίθεση με του σκύλου που τα χρειάζεται για ταχύτητα και της γάτας που τα χρειάζεται για να μην γίνει αντιληπτή. Για την ακρίβεια τα κουνέλια είναι τα μόνα θηλαστικά που δεν έχουν αυτά τα “μαξιλαράκια” στο πέλμα τους. Τα κουνέλια έχουν το πλεονέκτημα να μπορούν να κάτσουν στο πέλμα, αλλά και στις μύτες,  ένα πλεονέκτημα που δεν έχουν τα υπόλοιπα θηλαστικά, καθώς έχουν “σχεδιαστεί” για την κάλυψη άλλων αναγκών. Έτσι, το πέλμα του κουνελιού προστατεύεται μόνο από τρίχωμα δίνοντάς του ευελιξία και κινητικότητα, για να μπορέσει να ξεφύγει από τους θηρευτές του. Έτσι, όμως το πέλμα τους μιας και δεν έχει έξτρα προστασία είναι αρκετά ευαίσθητο κυρίως σε σκληρές και τραχιές επιφάνειες. Και για αυτό το λόγο δημιουργείται η ποδοδερματίτιδα.

Πως εξετάζω αν το κουνελάκι μου έχει ποδοδερματίτιδα;

Όπως είπαμε είναι μια πάθηση των πελμάτων τους και μιλάμε για “φαλακρές” περιοχές που είναι ερεθισμένες ή εμφανίζουν πληγές. Οπότε βάζουμε το κουνελάκι μας να κάτσει πάνω μας και εξετάζουμε αν με την πρώτη ματιά βλέπουμε μια τέτοια περιοχή.

Αν δεν βλέπουμε εξετάζουμε στις φτέρνες και στην περιοχή του πέλματος κοντά στη φτέρνα, γυρνώντας τις τρίχες ελαφρώς προς την αντίθετη κατεύθυνση. Υπάρχει μια περίπτωση να δούμε ένα μικρό καλάκι σε αυτή την περιοχή. Δεν χρειάζεται να αγχωθούμε άμεσα. Το καλάκι αυτό το εμφανίζουν κάποια κουνέλια και κάποια άλλα κουνέλια δεν το εμφανίζουν. Αυτό εξαρτάται από τις συνθήκες που υπήρχαν και διέμενε το κουνελάκι μας, όταν εκείνο γεννήθηκε, την κληρονομικότητα, όπως και γενικά την ανατομία του σώματός του. Αν το καλάκι αυτό, λοιπόν, είναι ροζ/χρώμα δέρματος, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, απλά καλό είναι να έχουμε ένα τακτικό έλεγχο για να βλέπουμε τυχόν αλλαγές στο τρίχωμα στην περιοχή αυτή και αν υπάρξει τυχόν ερυθρότητα. Αν, όμως, το δούμε ερυθρό ή/και με ξηρότητα, τότε μιλάμε για αρχές ποδοδερματίτιδας. Οπότε δίνουμε μια προσοχή για να βλέπουμε αν εξαπλωθεί και γενικά ενημερώνουμε τον κτηνίατρό μας για να μας συμβουλέψει. Αυτό το στάδιο συνήθως δεν χρειάζεται αγωγή. Αν όμως δούμε πληγή, επικοινωνούμε άμεσα καθώς θα χρειαστεί μια μίνι αγωγή. Όσο μεγαλύτερη η πληγή τόσο πιο επικίνδυνο είναι για το κουνελάκι μας και προφανώς χρειαζόμαστε άμεσα κτηνίατρο και παρακολούθηση.

Άλλη μια περιοχή που πρέπει να κοιτάξουμε είναι πίσω από τα δάχτυλα των μπροστινών και πίσω ποδιών. Αν είναι στο χρώμα του δέρματος είμαστε μια χαρά. Αν δούμε μια φουσκαλίτσα σαν κάλο που να είναι κοκκινωπή ή πληγή, επικοινωνούμε άμεσα με τον κτηνίατρό μας.

Για να κατανοήσουμε καλύτερα τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε, ας δούμε τα στάδια της ποδοδερματίτιδας.

Στάδια ποδοδερματίτιδας

Στάδιο 1 – Αλωπεκία στο πέλμα

Σαν πρώτο και αρχικό σύμπτωμα θα δούμε κάποιες φαλακρές περιοχές, κυρίως στα πίσω πέλματα. Σε αυτό το στάδιο προσπαθούμε να βρούμε το αίτιο και γενικά ελέγχουμε συχνά την περιοχή για την εξέλιξη της.

Στάδιο 2 – Ερυθρότητα/Ξηρότητα/φλεγμονές

Σε αυτό το στάδιο θα παρατηρήσουμε πως οι φαλακρές περιοχές έχουν γίνει πιο ερυθρές, μπορεί να εμφανίζουν κάποια ξηρότητα. Γενικά καταλαβαίνουμε πως υπάρχει κάποια φλεγμονή ή ίσως και η αρχή μιας μόλυνσης. Εδώ πρέπει να αρχίσουν να χτυπάνε τα καμπανάκια κινδύνου. Αναζητούμε πάλι το αίτιο και επικοινωνούμε με τον κτηνίατρό μας, ώστε ανάλογα τη μόλυνση και την ερυθρότητα να μας δώσει κάποια μίνι αγωγή. Μπορεί να μην χρειαστεί, αλλά σίγουρα θα μας πει να το παρακολουθούμε και θα μας ρωτήσει κάποια πράγματα για να βρούμε το αίτιο. Θα δούμε και παρακάτω τι μπορεί να προκαλέσει ποδοδερματίτιδα και πως μπορούμε να την αποφύγουμε.

Στάδιο 3 – Πληγές

Σε αυτό το στάδιο θα δούμε τη περιοχή πιο ερεθισμένη, πιο μολυσμένη και να συνοδεύεται με αίμα. Κατευθείαν επισκεπτόμαστε τον κτηνίατρο μας, καθώς χρειάζεται άμεσα αγωγή. Ειδικά, αν έχουμε ανοιχτές πληγές. Μην ξεχνάτε η μόλυνση μπορεί να οδηγηθεί σε τένοντες και κόκαλα και στο θάνατο του κουνελιού μας.  Η μόλυνση στα κόκαλα και στους τένοντες είναι μια κατάσταση που οδηγεί σε μόνιμη αλλοίωση.

Οπότε με το που δείτε τα πρώτα συμπτώματα, ειδικά της ερυθρότητας/ξηρότητας θα πρέπει να απευθυνθείτε σε έναν εξειδικευμένο κτηνίατρο. Για να το δείτε αυτό, χρειάζεται συχνά έλεγχος από εσάς και προφανώς την καθιέρωση εξαμηνιαίων εξετάσεων στον κτηνίατρο. Αν σας πει ο κτηνίατρό σας, πως το κουνελάκι σας χρειάζεται περισσότερες εξετάσεις, διότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας, προφανώς θα αυξήσετε τις επισκέψεις σας.

Τι προκαλεί την ποδοδερματίτιδα;

  • Υπέρβαρα κουνέλια.
  • Άσκηση περισσότερης πίεσης στα πίσω άκρα, συνήθως λόγω παραπάνω κιλών ή έλλειψης κίνησης
  • Μικρός χώρος. Όπως έχουμε πει τα κουνέλια χρειάζονται ένα χώρο τουλάχιστον 1 μέτρο σε μήκος, 60 εκατοστά σε πλάτος και 60 εκατοστά σε μήκος. Όταν δεν έχουν αυτές τις ελάχιστες διαστάσεις, τότε δεν κινούνται σωστά, οπότε και εμφανίζεται η ποδοδερματίτιδα. Ακόμα και αν μείνει σε ένα μικρό μέρος για λίγη ώρα, η έλλειψη κίνησης οδηγεί σιγά σιγά σε εμφάνιση ποδοδερματίτιδας. Ένα υγιές κουνέλι θα πρέπει να κινείται όλες τις ώρες της μέρας σε ένα αξιοπρεπή χώρο, για αυτό και σας λέμε πάρκο για τις ώρες που λείπουμε και αρκετές ώρες στο σπίτι όταν είμαστε παρόντες ή μόνο ελεύθερο στο σπίτι αν έχουμε ένα ασφαλές σπίτι για εκείνα.
  • Ακατάλληλο έδαφος. Θα μιλήσουμε αναλυτικότερα στην επόμενη παράγραφο.
  • Αρθρίτιδα.
  • Μακριά νύχια. Όταν δεν κόβουμε τα νύχια τακτικά και τα αφήνουμε να μεγαλώνουν, τότε το κουνελάκι μας στηρίζεται περισσότερο στα πίσω άκρα και ασκεί σε αυτά πίεση. Πρέπει να κόβουμε τακτικά τα νύχια κάθε 1 μαξ 2 μήνες, ανάλογα και με το ρυθμό που εκείνα μεγαλώνουν.
  • Ηλικιωμένα κουνέλια, εξαιτίας της έλλειψης άσκησης, μπορούν να πάρουν απότομα βάρος, αλλά και εξαιτίας της έλλειψης κίνησης το βάρος διοχετεύεται στα πίσω άκρα και έτσι εμφανίζεται η ποδοδερματίτιδα.

Άλλες αιτίες είναι οι εξής:

  • Φυλή κουνελιών, κάποιες φυλές όπως τα ρεξ έχουν πιο λεπτό τρίχωμα, οπότε δεν έχουν παραπάνω προστασία στα πέλματα.
  • Σκληρές επιφάνειες, θα αναφερθούμε αναλυτικότερα στην παράγραφο για το ακατάλληλο έδαφος.
  • Υγρές επιφάνειες ή υγρά πατουσάκια. Κακό υπόστρωμα που δεν είναι απορροφητικό, ειδικά αν η τουαλέτα του κουνελιού μας είναι ένα κλουβί που δεν μπορεί να κινηθεί, μουσκεύουν τα πατουσάκια, οπότε έχουμε μικρότερη προστασία στο πέλμα και άρα εμφάνιση ποδοδερματίτιδας. Μια άλλη περίπτωση που είναι επικίνδυνη εξ αρχής είναι όταν κάνουμε μπάνιο το κουνελάκι μας ή το καθαρίζουμε τοπικά με νερό. Όπως έχουμε ξαναπεί το μπάνιο γενικά στα κουνέλια είναι απαγορευτικό, διότι ακόμα και αν μην το βλέπουμε στρεσάρονται. Σε επόμενο άρθρο θα αναλύσουμε γιατί στρεσάρονται και γιατί απαγορεύεται. Εκτός όμως από το στρες, το τρίχωμά τους δεν στεγνώνει εύκολα, οπότε εκτός από τους προφανείς κινδύνους, αφήνουμε απροστάτευτα τα πέλματά τους. Οπότε για κανένα λόγο δεν βρέχουμε τα πέλματα, ακόμα και σε τοπικό καθαρισμό. Μόνο νωπό πετσετάκι και στέγνωμα με στεγνό πετσετάκι.
  • Κόβουμε τρίχες από τα πέλματα. Αυτό δεν θα πρέπει να γίνεται ποτέ, το τρίχωμα στη συγκεκριμένη περιοχή είναι για την προστασία τους, οπότε δεν πρέπει να το κόβουμε έστω και λίγο.

Ακατάλληλο έδαφος

Σε αυτό το σημείο θα δούμε μερικά ακατάλληλα εδάφη που υπάρχουν ακόμα και στα σπίτια μας είτε έχουμε λανθασμένες πληροφορίες, οπότε βάζουμε τα κουνελάκια μας να κάθονται σε κακό έδαφος/επιφάνεια. Αυτά είναι:

  • συρμάτινη επιφάνεια και γενικότερα οι επιφάνειες που έχουν κενά. Έχω δει αρκετές τουαλέτες που έχουν “συρμάτινο” πάτωμα και οι ιδιοκτήτες βάζουν πέλλετ μέσα στο μπολ και όχι σε αυτό το πάτωμα. Εκτός πως αυτές οι τουαλέτες είναι εξ αρχής λάθος, διότι τα κουνέλια δεν έρχονται σε επαφή με τα κόπρανα που απαιτούνται για τη διαδικασία της κοπροφαγίας, κάνουν κακό και στο πέλμα τους ενισχύοντας τη δημιουργία της ποδοδερματίτιδας.
  • πλακάκια
  • ξύλο
  • βινύλιο
  • τσιμέντο
  • κάποια χαλιά

Όπως βλέπουμε το έδαφος που έχουμε στα σπίτια δεν είναι το πιο κατάλληλο για εκείνα. Οπότε θα πρέπει να διαμορφώσουμε λιγάκι το πατωμά μας. Στην ουσία σκληρές, τραχιές, λείες, επιφάνειες με πολλά κενά και αρκετά μαλακές επιφάνειες είναι εντελώς ακατάλληλες. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα πάτωμα που θα μοιάζει αρκετά εκείνου της Γης. Ας σκεφτούμε την υφή και την επιφάνεια του εδάφους σε ένα δάσος. Ας δούμε πως να διαμορφώσουμε σωστά το πάτωμα του σπιτιού μας.

Το καλό πάτωμα/έδαφος

Προφανώς δεν είναι εύκολο να καλύψουμε όλο το πάτωμά μας. Οπότε διαμορφώνουμε το χώρο στον οποίο εκείνα κινούνται, ακόμα και αν αφήσουμε ακάλυπτες περιοχές. Σκοπός μας είναι να τους δώσουμε ως επί το πλείστον το κατάλληλο έδαφος.  Για να δούμε μερικά:

  • Παζλ για παιδότοπους, εκείνα τα παζλάκια που είναι σαν αφρολέξ. Απλά αν το κουνελάκι σας μασουλάει το συγκεκριμένο υλικό, το αφαιρούμε. Είναι μια καλή ιδέα αν το κουνελάκι σας, δεν μασουλάει γενικά χαλιά, σοβατεπί κλπ Διαφορετικά είναι ακατάλληλο και σπατάλη χρημάτων
  • Κουβερτούλες φλις, μπορούμε να βάλουμε ακόμα και μέσα στο παρκάκι τους για να καλύψουμε την επιφάνεια που πατάνε αλλά και σε διάφορες μεριές του σπιτιού μας.
  • Πετσέτες
  • Χαλάκια μπάνιου
  • Κουρελού
  • Χαλιά/μοκέτες πυκνής ύφανσης, ειδικά αν είναι από υλικά όπως ψάθα, γιούτα, σιζάλ είναι αρκετά καλά, αλλά και τα απλά συνθετικά είναι εντάξει.

 

    • Γενικά δεν επιλέγουμε υλικά με επένδυση αφρολέξ, ή αυτά τα “μαξιλαράκια” κυρίως για την υγεία τους αν τα φάνε.
    • Δεν επιλέγουμε χαλιά με κρόσια.
    • Δεν επιλέγουμε μαλλιαρά/χνουδωτά χαλιά.
    • Δεν επιλέγουμε χαλιά που έχουν περιθώρια, σχισμές, περιτυλιγμένα νήματα.
    • Δεν επιλέγουμε πλαστικά χαλιά.

Σε περίπτωση που το κουνελάκι μας τρώει το χαλί, μπορούμε να βάλουμε ένα πλακάκι στην περιοχή που τρώει ή ένα οικονομικό μοκετάκι από πάνω.

Πως μπορώ να αποτρέψω την ποδοδερματίτιδα στο κουνελάκι μου;

  • Επιλογή σωστού πατώματος/εδάφους στους χώρους που κινείται και διαμένει.
  • Τακτικός καθαρισμός τουαλέτας. Αν το κουνελάκι σας έχει ήδη ποδοδερματίτιδα αλλάξτε το υπόστρωμα της τουαλέτας από πέλλετ σε πεπιεσμένο χαρτί. Αυτό το κάνουμε για να μην πονάει και αν μην έχει ένα σκληρό υπόστρωμα ενώ έχει ερεθισμένο πέλμα. Για όσους έχουν κλουβί, προφανώς μιλάμε για εκείνα του 1+ μέτρων σε μήκος, μην βάζετε σε όλο το κλουβί πέλλετ. Πέλλετ βάζουμε μόνο εκεί που ουρεί και αφοδεύει το κουνελάκι μας. Οπότε σε αυτά τα κλουβιά καλή είναι μια μικρή ορθογώνια (μικρή σε σχέση με τις ορθογώνιες του εμπορίου) ή γωνιακή τουαλέτα όπου εκεί βάζουμε το πέλλετ και στο υπόλοιπο κλουβί βάζουμε κάποιο φλισάκι, χαλάκι μπάνιου που το αλλάζουμε συχνά κυρίως για να μην αναπτύσσονται μικροοργανισμοί. Γενικά καλό είναι να καθαρίζουμε τακτικά τις περιοχές στις οποίες μένουν και ασκούνται, για να μην αναπτύσσονται παθογόνοι οργανισμοί που γενικά θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία του κουνελιού μας. Ποτέ χλωρίνη, πάντα ήπια καθαριστικά και κατά προτίμηση όχι με αρώματα. Ένας καλό τρόπος για τον καθαρισμό της τουαλέτας είναι ξιδόνερο και σαπούνι για πιάτα.
  • Άσκηση. Γενικότερα προσπαθήστε να κινείται το κουνέλι σας στο σπίτι, ειδικά αν το κουνελάκι σας έχει την τάση να μην κινείται. Ένα κουνελάκι χρειάζεται τουλάχιστον 4-6 ώρες άσκησης καθημερινά. Αυτό γίνεται για να μην αποκτήσει βάρος. Προφανώς το χόρτο ειδικά το τίμοθι δεν παχαίνει, ωστόσο η ακινησία προκαλεί αύξηση του βάρους.
  • Κόψιμο Νυχιών Τακτικά. Μπορείτε να δείτε εδώ, αναλυτικότερες πληροφορίες.
  • Υγιεινή διατροφή. Φροντίστε το κουνελάκι σας να τρώει αρκετό χόρτο, λαχανικά όσα πρέπει, λίγο πέλλετ και σπανιότερα φρούτα. Αν το κουνελάκι τρώει μούσλι και γενικά τις ανάμεικτες τροφές, εκείνο θα γίνει υπέρβαρο με πολλά προβλήματα υγείας, ένα από αυτά είναι και η ποδοδερματίτιδα.
  • Συχνό τσεκ απ στον κτηνίατρο, τουλάχιστον ανά 6 μηνο. Έτσι, θα ξέρουμε την κατάσταση της υγείας του.

Πώς θεραπεύω την ποδοδερματίτιδα;

Το πρώτο και κύριο είναι να βρούμε γιατί το κουνελάκι μας απέκτησε ποδοδερματίτιδα. Φταίει το πάτωμα; Κάποια ανωμαλία στην ανατομία του; Είναι το κουνελάκι μου υπέρβαρο; Τρέφεται εκείνο σωστά; Έχουμε κάποιο άλλο θέμα υγείας, πχ αρθρίτιδα; Δεν ασκείται; Κακή τουαλέτα; Θα πρέπει να βρούμε τι από αυτά απαντά θετικά. Οπότε προσπαθούμε να βρούμε λύση, δηλαδή σωστό πάτωμα, καλύτερη διατροφή, άσκηση, καλές συνθήκες τουαλέτας και υγιεινής. Σε περιπτώσεις όπως αρθρίτιδα και ανωμαλίες στο σώμα του και στο πως διοχετεύεται το βάρος του στα άκρα δυστυχώς μπορεί να μην υπάρχει επίλυση.

Αφού βρούμε το αίτιο, ακολουθούμε την αγωγή που μας έδωσε ο κτηνίατρος. Συνήθως καθαρίζουμε το πέλμα που έχει τη μόλυνση με μπεταντίν ή αν μας έχει δώσει κάποιο αντισηπτικό ο κτηνίατρος που προορίζεται για κατοικίδια. Ποτέ οξυζενέ! Στην συνέχεια βάζουμε στην περιοχή αυτή αντιβιοτική κρέμα που μας έχει δώσει ή μας έχει πει να αγοράσουμε ο κτηνίατρος. Ανάλογα με το πρόβλημα μπορεί να μας πει αν βάλουμε αλόη βέρα φαρμακευτική. Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται να δέσουμε το πατουσάκι με γάζα και σε κάποιες όχι. Μπορεί αν χρειαστεί ακόμα και χορήγηση φαρμάκων διά του στόματος όπως αντιβίωση.

Για αυτό η επικοινωνία μας με τον κτηνίατρο είναι άμεση, καθώς κάθε περίπτωση αντιμετωπίζεται διαφορετικά. Αν η μόλυνση έχει επεκταθεί θα χρειαστούν και άλλες εξετάσεις όπως και διαφορετική αντιμετώπιση, ακόμα και πιθανό χειρουργείου αν ο ιστός και η μόλυνση είναι αρκετά κατεστραμμένος.  Για να μην φτάσει όμως σε αυτό το στάδιο τι χρειάζεται; ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ, ΣΩΣΤΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ/ΚΑΘΑΡΟΣ ΧΩΡΟΣ, ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗ!! Αν παρέχετε στο κουνελάκι σας όλα αυτά, δεν θα αντιμετωπίσετε κάποιο σοβαρό πρόβλημα.

Μείνετε συντονισμένοι στη σελίδα μας και στα social media, ώστε να ενημερώνεστε πρώτοι για νέα άρθρα. Καλή σας συνέχεια και μείνετε ασφαλείς!